"Walk a Mile in My Shoes" .....vijf optredens in evenveel dagen ....begin er maar eens aan, blijkbaar een koud kunstje voor Jimmy Lafave & band en .....onze goede vriend Addy Nijenboer, ongetwijfeld 's werelds grootste Lafave fan, die het gezelschap uit Austin, Texas tijdens dit kort toerneetje geen moment uit het oog en zijn camera verloor. Op Take Root (Groningen) liet de band al een overweldigende indruk en de verwachtigingen waren dan ook erg hoog gespannen of zij dit huzarenstukje kort aan de grens met Belgie konden herhalen. Met de sublieme opener "Buckets of Rain" verdwenen die (onterechte) twijfels als sneeuw voor de zon en ging het vijftal gewoon op hun élan verder met "Deep South 61 Delta Highway Blues" van het album "Austin Skyline" , Donovan's "Catch The Wind", "Hideaway Girl",en "That's the Way It Goes". Prima songs van het vorig jaar verschenen album "Cimarron Manifesto" dat door ondermeer Rootsville en behoorlijk wat collega's in de eindejaarslijstjes opgenomen werd. Dit in schrille tegenstelling met sommigen die het album blijkbaar over het hoofd zagen maar zich zondagnamiddag in alle bochten moesten wringen om in de kijker te lopen. Berouw komt nu eenmaal na de zonde maar het zorgt er wel voor dat je een pak aan geloofwaardigheid verliest.....

Het is algemeen bekend dat Lafave (12 July 1955) zijn bandleden met bijzonder veel zorg uitkiest en ook ditmaal lieten gitarist John Inmon (zie album "Songs For Heavy Traffic"- previous reviews) and best known as member of Jerry Jeff Walker's Lost Gonzo Band, bassist Glenn Schuetz, Radoslav Larkovic on keyboards & accordion en drummer  Rick Richards de erkend vertolker van het americana genre niet in de steek. Gastmuzikanten van het hoogste niveau en erg sympatieke gasten, zo bleek na afloop van het concert, die de bezieling, emotie van de prachtige storytellingsongs als " Never A Moment", het hemels mooie "Going Home", "River Road", Big Bill Broonzy's "Key To The Highway" en Springsteen's " Secret Garden" naar waarde weten te schatten en in ruil voor zoveel noeste en schitterende arbeid geregeld van hun werkgever in de schijnwerpers mochten plaatsnemen. Larkovic greep zijn kans on accordion ( oa :  Dylan's "Dusty Old Fairgrounds" en "Just Like Tom Thumb's Blues") en piano / keyboards ( oa :"That's the Way It Goes" )  en bezorgde the Killer aka Jerry Lee Lewis ongetwijfeld het schaamrood op de wangen. Lafave heeft zijn bewondering voor Robert Allen Zimmerman aka Bob Dylan nooit onder stoelen of banken gestoken en uiteraard mocht ook De Bosuil met " Just Like A Woman" en "the Weight" nog enkele pareltjes meer van diens 'streams of consciousness' ervaren.  Ingetogen en berustend - maar ongetwijfeld ook geboren met een groot rock & roll hart - Lafave weet met zijn warme, weemoedige stem, die je herkent uit de duizenden op een sublieme en subtiele manier te ontroeren en mocht van een erg dankbaar  en tevreden publiek liefst tweemaal bissen. ( om : "The Weight" - the Band, "These Days" - Jackson Browne) 

Schitterend concert van een fantastische singer - songwriter en uitstekende band.  (SWA) Met dank aan Sander (De Bosuil) en Ronald ( Charley Cruz & The Lost Souls)